صور بالمقلوب
(يرفع الستار على منظر لبيت عوف ومشيل جالس بيكتب مزكرات على جنب و الام بنقى رز من الناحية التانيه )
ميشيل : فى بيت السيد الفاضل عوف بك كعب الغزال موظف بالدرجة السابعة وبيقبض مبلغ و قدره 125 والحمد لله مكفينا ومشبعنا ومش مخلينا عايزين حاجه و واللى بيفضل ممكن نحوش منه او نتفسح بيه .. فى ذات يوم من يوميات بيتنا العامر فى حارة باعوضة عضت الكلب .. هى اسمها كده مافيش داعى للاستغراب .. كنت قاعد على جنب بكتب مزكراتى وماما عفاف قاعده الناحيه التانيه بنقى الرز وبصراحه امى انسانه عظيمه وحازمه جدا
(يدخل مراد وفى يده قميص)
مراد : ماما القميص ده ماتغسلش ليه؟
عفاف : ما البركه فى دينا مراتك
مراد : ايه ده ياماما عايزه دينا .. دينا هانم بنت بهلول بك المعزاوى اصغر تجار المعيز .. تغسل.. ده كلام ؟
عفاف : هات ياحبيبى .. هو انا عندى كام مراد .. ولو عندكم اى غسيل تانى هاته وانا اخلصهلكم
مراد : ربنا مايحرمكيش منى ابدا (يذهب)
ميشيل: حازمه جدا .. مراد ده اخويا ماشاء الله عاطل و متجوز واحده اسمها دينا من اعيان كفر البراغيت ..
(تدخل دينا)
دينا : اف اف اف .. مش معقول الحر ده .. ماتركبو تكييف
مراد : منين بس يا روحى ..
دينا : من عند بتاع التكييف
مراد : مش قاصدى .. قصدى منين نجيب الفلوس
دينا : من اونكل عوف
مراد : انت عارفة لو كان بابا هنا وسمع الكلام ده كان زمانه حدفنا فى الشارع
دينا : ليه هو احنا بنطلب حاجه غلط .. طانط عفاف
عفاف: نعم يا عيون طنطك عفاف
دينا : ابقى قولى لأونكل عوف يجيبلنا تكيف .. اصل ببا طول عمره مكيف البيت كله
عفاف : وماله نجيب تكيف .. هو انا عندى كام دينا.. انت بس تؤمرى واحنا ننفذ
دينا : ربنا مايحرمكيش مننا
مراد : ممكن يلا بينا بقى احسن اتأخرنا
دينا : اوووه صحيح كنا هاننسى ميعاد اللعب .. هانلعب ايه النهارده
مراد : ممكن طاوله او السلم و التعبان
دينا : خلاص نديها عشرتين كوتشينه .. يلا بينا (يذهبا)
عفاف : ربنا يهنيكم ببعض كمان وكمان
( يدخل راضى وسوسن العامشه لابسه نظارة قعر كوبايه)
راضى : صباح الخير يا امى
عفاف : صباح النور يا حبيبى
سوسن : هاتى عنك يا طانط .. انا بعرف انقى الرز
راضى : ماتديهاش حاجه يا ماما .. احسن ترمى الرز وتسيب الزلط
سوسن : قصدك ايه يا سى راضى .. قصدك انى عامشه
راضى : ماتقوليش كده احسن العمش يزعل .. قصدى ان الدكتور قالك بلاش مجهود زياده على عينك
سوسن : خايف على يعنى
راضى : طبعا يا حياتى
عفاف : طبعا انت فى قلبه قاعده متربعه .. اسألينى انا الواد راضى ده واد جنتله طول عمره راضى وساكت
راضى : ماتحرجنيش بقى يا ماما
سوسن : بما انك خايف على وبتحبنى بالشكل ده .. جيبلى لنسز
راضى : اه وحياتك يا ماما كلمى بابا يجيب جوزين لنسز .. عشان يرحمنى من المنظر ده ( يمسك النظاره بتاعتها)
سوسن : وماله المنظر ده
راضى : انا خايف عليكى يا حياتى خايف من كتر تقل النظارة على منخيرك يقطعهالك .. ويبقى لاعنين ولا مناخير .. ساعتها بقى هاحس انى بقضى الباقى من حياتى مع كائن فضائى
سوسن : عاجبك كده يا طانط
عفاف : الولد عنده حق . ماغلطش
سوسن : بقى كده .. طيب انا غضبانه عليك يا راضى يا بن عفاف الى الابد
(تذهب)
راضى : سوسن بلاش تغضبى على .. استنى بس ياسوسن(يجرى وراها)
عفاف : بيجرو ورا بعض زى العصافير .. ربنا يحميهم
ميشيل :ده بقى راضى اخويا .. برضه عاطل .. نص كلامه حلو والنص التانى دب ومراته سوسن اعظم خياطه ومصممة ازياء ماحصلتش بس برضه عاطله مانعرفش ليه .. مع انها اجدع واحده تفصل قماش ننفض بيه
(تدخل شيرى وزوجها حلقوم وام حلقوم )
شيرى : اسمع يا حلقوم .. انا مابقتش طايقاك
حلقوم : بقى كده ..
ام حلقوم: اضربها يا واد .. مالك كده خايب ..
شيرى : اسمع كلام امك يا حلقوم عشان يبقى اخر يوم فى عمرك
ام حلقوم : سيبلى الطلعه دى ياواد ..(تشمر)
عفاف: فيه ايه بس ياولاد ايه اللى جرى
حلقوم : بنتك يا طنط طول الوقت بتضحك .. وانتى عارفه ان انا وامى مابنحبش لاالضحك ولا التفائل
ام حلقوم : ايامنا كلها سوده عقبال عندكم
شيرى : يا ماما انا مستعده استحمله على عينى وراسى انما امه دى ماحدش يطيقها
ام حلقوم : ليه يا حبيبتى .. قاعده على دماغك ولا يمكن قاعده على دماغك
عفاف : لا يابنتى عيب كده حد يقول كده على حماته ..
شيرى : دى حاشره نفسها فى اللى مالهاش فيه .. مش عارفه اتكلم مع حلقوم نص كلمه .. كل مانتكلم الاقى ودنها مرميه فى النص
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
حلقوم : كده برضه زعلتى ماما ..
عفاف : مالكيش حق يا بنتى .. حبى على راس حماتك عيب كده
شيرى : حقك على .. ماتزعليش (تبوس راسها)
حلقوم : يلا بقى ندخل كلنا الاوضه ونعيط وننكد على بعض بمزاج .. ( يذهبو)
ميشيل : دى بقى اختى شيرى وجوزها حلقوم النكدى وهو كمان عاطل ومعاه امه نكبه .. ده اسمها مش صفة.. عايشه معاه قهر طول النهار والليل نواح ونكد على الصغيره و الكبيرة ..
(يدخل عوف ومعاه بطيخه)
عوف : مساء الخير ..
عفاف : يسعد مساك يا سى عوف
عوف : انا كنت سامع دوشه وانا جاى من اول الحاره ..
عفاف : مانت عارف حكايات كل يوم
عوف : قصدك الهم بتاع كل يوم
عفاف : ياخويا ربنا يخليك ليهم ..
عوف : يخلينى ؟!.. انا عايز ياخدنى عشان استريح من الوش اللى انا فيه ده
عفاف : ماتقولش كده ربنا يديك طول العمر
عوف : لحادة امتى هانفضل عايشين بالمنظر ده .. كلهم قاعدين بروطات وحاطين ايدهم فى الميه البارده .. مش دريانين بحاجه
عفاف : وطى صوتك ياراجل احسن حد يسمعك
عوف : ياريت يسمعو ويخلو عندهم دم ويتلحلحو شويه ..
عفاف : روق كده انا شايفه كده زى مايكون قبضت
عوف : قبضت ياستى
عفاف : ادوك العلاوه
عوف : اهه قدامك اهه (يشير على البطيخة)
عفاف : ايه ده بطيخه ؟!
عوف : امال فكرك العلاوه هاتكون ايه .. دا انا فاصلت مع الراجل بتاع البطيخ لحادة ما كان عايز يدينى فلوس فوق البطيخه .. كل ده علشان مامسش المرتب
عفاف : ربنا مايحرمناش من دخلتك علينا بالبطيخه
ميشيل : ده بقى الكنج .. بابا عوف .. راجل بياخد فوق دماغه وساكت .. راجل ماحصلش .. وحمال اسيه بشكل ..
(يدخل كل اللى فى البيت .)
عوف : هلو هلو .. خير ايه التجمع الغير عادى ده
مراد : بابا .. عايز فلوس عشان اجيب تكييف عندى فى الاوضه عشان دينا مابتحبش الحر ..
دينا :وبعدين ببا طول عمره مكيف البيت عندنا كله
راضى : تكييف ايه وكلام فارغ ايه .. اتوسل اليك يا بابا يا اجمل اب فى الدنيا عايز فلوس اجيب جوز لنسز لسوسن بدل الفاترينه اللى على وشها دى .. يرضيك المنظر ده .. شويه شويه ادور اشحت بيها
سوسن : ايوه لازم النسز عشان ماحدش يقولى يا عامشه
حلقوم : لا لنسز ولا تكيف .. بلاش الرفاهيه دى .. انا عايز فلوس عشان اهد البلكونه واعملها اوضه عشان ماما ..
ام حلقوم : ايوه عشان انكد على نفسى فيها براحتى ..
شيرى : ايوه يابابا ريحنى منها ومن نكدها
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
حلقوم : كده برضه يهون عليك زعل ماما
(تداخل اصوات)
مراد : تكييف لدينا
راضى : لنسز لسوسن
حلقوم : اوضه عشان امى
سوسن : ايوه لازم النسز عشان ماحدش يقولى يا عامشه
دينا : ببا طول عمره مكيف البيت عندنا كله
شيرى : ايوه يابابا ريحنى منها ومن نكدها
مراد : تكييف لدينا .. دينا لتكييف
راضى : لنسز لسوسن .. سوسن للنسز
حلقوم : اوضه عشان امى .. امى عشان اوضه
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
عوف : (ينفجر فيهم) بس كفايه بقى .. كفايه ايه انتو ماعندكوش دم .. ارحمونى بقى حرام عليكم .. حرام اعمل ايه يا ناس اعمل ايه .. قاعدين حاطين ايديكم فى الميه البارده وكل واحد فيكم عمال يجرى ورا تفاهات ..فاكرين انى قاعدلكم على بنك .. انا هاوجع دماغى ليه انا هاسيبهالكم مخضرة (يذهب)
عفاف : استنى استنى ياراجل .. جننتولى الراجل ربنا يسامحكم (تذهب وراه) استنى استنى يا راجل
الكل
يخبطو كف على كف ) هو زعل كده ليه ؟ (يتفرقو مستغربين)
المشهد الثانى
ميشيل : (بيكتب) مع مرور الوقت الحياه فى البيت اصبحت لا تطاق طلبات كترت والحياه بقت غاليه نار وطبعا تقل الحمل على بابا وبعد تفكير طويل وصل للحل اللى فيه الفيتامين كله
(يدخل عوف )
عفاف : ماتروق كده يا عوف .. هو ايه اللى كان حصل يعنى
عوف : عيب عليكى لما تسألى سؤال زى ده .. المرتب بيخلص يوم 1 فى الشهر انا مطالب انى اصرف على القبيله دى ب125 جنيه ده كلام جنان
عفاف : ماتشوفلك شغلانه بعد الظهر
عوف : ماعدش عندى حيل انى اشتغل شغل تانى ..
عفاف : طب والحل ايه
عوف : الحل الوحيد اننا نسيبهم مده وقدرها ونشوف هايعملوا ايه
عفاف : وهانروح فين
عوف : عندنا فى البلد طبعا
عفاف : وهايهونو عليك تسيبهم كده
عوف : ( يتجها اقصى اليسار) شوفى يا عفاف .. انا عايز اقولك حاجه مهمه .. عشان الدهب يبقى نقى لازم يتحط فى النار .. ومش اى نار نار شديده .. ربنا نفسه بيدي للشخص اللى بيحبه تجربه او محنه ومن نار التجربه دى بيخرج انسان نقى .. زى ابراهيم ابو الاباء زمان واللى حصل معاه (ثبات)
(يدخل من اقصى اليمين مراد وساحب فى ايده مشيل )
دينا : هاتعمل ايه يا ابراهيم
مراد : ابدا خارج انا واسحق نشم شوية هوا ونضرب كوبايتين عصير قصب من عند فرغلى
دينا : طب ماتنساش تبقى تجيبلى معاك .. كارت شحن وعيش فينو
مراد : انت تؤمرى يا ساره ..سلام (يتجه الى المنتصف)
عوف : ربنا حط ابراهيم فى اختبار صعب وطلب منه انه يقدم ابنه اسحق اللى استناه طول عمره ذبيحه ومن غير نقاش قرر تنفيذ امر ربنا
مراد : معلش يا اسحق .. هارد لك .. مش بايدى
ميشيل : انا عارف ان دى ارادة ربنا .. نفذ بس بالراحه على احسن اتعور
مراد : ( يرفع السكينه يرن الموبايل ) الو ايوه يا ساره ..
دينا : بقى كده برضة تضحك على يا ابراهيم
مراد : ايه اللى حصل بالضبط
دينا : انت عارف انت عملت ايه بالضبط
مراد : فهمينى ايه اللى حصل
دينا : انت كذبت على وقلتلى انكم هاتشربو عصير من عند فرغلى
مراد : طب ايه المشكله
دينا : فرغلى بيقفل النهارده
مراد : شوفى بقى من الاخر كده .. انا هادبح اسحق ابننا عشان ربنا امرنى بكده .. فانا هاخلص واجى على طول تكونى عملتى الكيكه اللى بحبها اتفقنا
دينا : اتفقنا يلا باى ..
ميشيل : بابا اعمل الموبايل سايلنت عشان مانتعطلش تانى
مراد : خلاص يا حبيبى هو فصل شحن اصلا .. يلا ها (يرفع السكينه ويثبت)
عوف : وطبعا ربنا لحقه قبل مايعمل حاجه .. (يذهب مراد وهو حاضن فى ايده مشيل ) واداه خروف يدبحه بدل اسحق ومن هنا عرف ابراهيم اول ملامح للخلاص من التجربه دى اصبح ابراهيم ابو الاباء .. من النار خرج الدهب النقى .. بلاش ابراهيم عندك يوسف مثلا حياته كلها كانت نار ومحن اخواته باعوه لناس والناس دول باعوه لفوطيفار
(يدخل راضى و حلقوم)
حلقوم : اسمع يا يوسف .. اللى اوله شرط اخره نور وقد انذر من ازعر .. الضحك ممنوع الهزار ممنوع التفاؤل ممنوع لازم تعرف انك هاتفضل كده لحاده ماتموت او تموت مراتى .. مفهوم
راضى : مفهوم يا ريس فوطيفار
حلقوم : كل يوم لازم تطوق العربيه السوده بتاعتى من بره ومن جوه مفهوم
راضى : هاخليهالك زى الفل
حلقوم : ماتجبش سيرة الفل تانى عشان الفل ابيض وانا مابحبش
راضى : حقك على هاخليهالك سودة سواد منيل بنيله .. انت تؤمر يا ريس
حلقوم : انا رايح اعمل انترفيو فى اوراسكوم
راضى : ايه اوراسكوم ده ملك جديد
حلقوم : لا دى الشركه المسؤله عن بناء الاهرامات و المعابد
راضى : هو حضرتك مش عاجبك الشغل هنا ولا ايه
حلقوم : اصل انا بشتغل هنا فى الصيف بس .. انت هاتصاحبنى ولا ايه شوف شغلك
راضى : حاضر حاضر يا ريس فوطيفار
عوف : التجربه شدت اكتر على يوسف بسبب مرات فوطيفار
( تدخل سوسن العمشه )
سوسن : خد بايدى لو سمحت
راضى : اتفضلى
سوسن : انت مين
راضى : انا يوسف شغال هنا جديد
سوسن : اوووه بجد (تسبسب شعرها وترفعه لفووق )
راضى : فيه ايه هو حضرتك مصدعه ولا حاجه .. اجيبلك قرص ريفو
سوسن : انت بالنسبه لى اكبر من 100 قرص ريفو .. ( باصه الناحيه التانيه) صباح الكيتوفان يا قمر
راضى : احنا هانكذب بقى هو انت شايفه حاجه اساسا
سوسن : مالك بتصدنى كده ليه .. هو انا وحشه .. طب دا سيدك فوطيفار حفى ورايا حفى لحاده ماوفقت عليه .. وانت يا عبد بتنطط على ايه
راضى : طب يلا يا شاطره بيندهولك بره
سوسن : بقى كده يا يوسف .. حاضر انا هاوريك
راضى : انت باصه فين اساسا .. خدى الفوطه دى ولمعى الفترينه دى عشان تشوفى نفسك على حقيقتك .. بعد اذنك (يذهب)
سوسن : (تمسك الفوطه ) الحقووونى .. ياهوووه يوسف الحرامى خطف طبق اللحمه من قدامى اعدموه اعدموه فورا .. فوطيفار الحقنى ( تتشحتف وتذهب)
عوف : وماصدقت ما ثوب يوسف وقع فى ايدها واتهمته بانه خان سيده فوطيفار.. ده موقف من مواقف كتيره وتجارب كتيره لحاده ما اصبح يوسف الرجل التانى فى مصر .. من النار خرج الدهب
عفاف : انت كلامك صح احنا فعلا لازم نسيبهم يتبهدلو شويه .. جايز الصور المقلوبه تتعدل .. يلا بينا (يذهبا)
ميشيل : (بيكتب) صور مقلوبه بالكلمه دى اخدو القرار الصح وسابو البيت يخبط يقلب ونشوف ايه اللى حصل ...
(الكل يدخل للمسرح )
راضى : جعان جعان ياخونا ..
سوسن : هانعمل ايه دلوقت عصافير بطنى بتصوصو
مراد : المطبخ مافهوش اكل
دينا : البيت يهرب منه الفار
حلقوم : دى حاجه نكد على الاخر
شيرى : انا حاسه اننا قاعدين فى صحراء
ام حلقوم : ايوه كده لازم تتشأمو على الاخر .. ياسلام بقى لو شوية نكد بقى وعكننه ونعيط كلنا تبقى العيشه مقرفه بجد
ميشيل : (يدخل بالقهوة ) القهوه يا جماعه
راضى : انت جبت القهوه دى منين
مراد : انطق اتكلم
حلقوم : اكيد حمايا العزيز ساب معاك حاجه كده ولا كده
الكل : انطق جبتها منين
ميشيل : يا جماعه اسمعونى هاقولكم على كل حاجه .. بابا كان سايب معايا حوالى 50 جنيه رحت جبت بيهم شاى وقهوه عشان نعرف نفكر هانعمل ايه
الكل : حرام عليك
دينا : كان زمانهم دلوقت نفعونا
سوسن : على الاقل كنا جيبنا بيهم اكل
شيرى : او صرفنا منهم جزء صغير والباقى كنا شيلناه
راضى : معاكى حق .. كانو ينفعوا لو حد مننا تعب
مراد : هانجيب منين مصاريف دكتور ودوا
حلقوم : وياسلام بقى لوحد فيكم مات .. مصاريف خرجه ودفنه وعزاء
ام حلقوم : بس بس ياواد فكرتنى بالمرحوم (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك
الكل : (يعيط) آآآآآآآآآآآآ
ميشيل : انتو هاتنوحو .. اقعدو اشربو القهوه ونفكر فى حل
شيرى : لازم نشربها دول 50 جنيه مش لعبه
الكل : (يجلسون ويشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
راضى : الظاهر كده ان مافيش حل
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
مراد : عشان نقدر نعيش لازم يكون فيه خطوة ايجابية
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
حلقوم : (يعطس) مافيش فايده .. انا لما بعطس بعرف اننا مقبلين على ايام سوده
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
دينا : هو فيه اسود من كده ..
سوسن : انا مع كلام مراد .. لازم يكون فيه خطوة ايجابيه فى حياتنا
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
شيرى : الحل اننا لازم نشتغل ونقوم من القبر اللى مدفونين جواه ده
الكل : (يشربو بق طوييييل من القهوه فى نفس واحد ويضعوا الفناجين على الترابيزه)
مراد : نشتغل ايه يا فالحه
راضى : شايفه الشغل مقطع بعضه
حلقوم : انا عن نفسى ممكن اشتغل مع ايوب الحانوتى اللى فى اول الحاره .. بس بشرط انا ماليش دعوه بحد فى البيت انا ملزم بمراتى وامى وبس
ام حلقوم : روح يابنى ربنا يجعلك فى كل خطوة جنازه
شيرى : اهه كده يا حلقومتى يا حياتى
حلقوم : بس بقى امى قاعده عيب
مراد : واحنا هنستنى ايه يا راضى .. لازم نعمل حاجه
دينا : ماهو لازم تشتغلو والا هالم هدومى واقعد عند بابا
سوسن : وانا نفس الحكايه
راضى : امرنا لله .. الصورة بقت مقلوبه (الكل يذهب)
ميشيل : الصورة بقت مقلوبه .. لما الصوره المقلوبه تتعدل بتبقى صوره مقلوبه والصوره المعدوله لما تتقلب برضه بتبقى صوره مقلوبه .. الصوره الوحيده اللى صح هى الصوره اللى رسمتهلنا شيرى لما قالت الحل اننا لازم نقوم من القبر اللى مدفونين جواه .. زى المسيح لما قام من الموت هى دى الصوره الصح لكل واحد فينا صورة المسيح القائم منتصر على الموت .. لازم ننتصر على الكسل والتواكل و التشاؤم..... لا تحزنوا لان فرح الرب هو قوتكم... و بعد فترة تعالوا شوفوا ايه اللي حصل . (يدخل حلقوم و أم حلقوم بتقرأ في الإنجيل )
حلقوم : صباح الخير يا أمي .
أم حلقوم : (ترشم الصليب و تغلق الإنجيل ) صباح الفل و الهنا يا حلقوم عملت ايه في الشغل النهاردة يا حبيبي .
حلقوم : الحمد لله يا امي الشغل كان كويس و صاحب الشغل كان مبسوط مني على الأخر أمال فين شيري يا امي .
أم حلقوم : شيري .. يا عيني على شيري دي من الصبح تاعبة نفسها في شغل البيت من أكل لتنظيف . ربنا يباركلك فيها يا أبني و نعمة الزوجة . ( تدخل عليهم شيري اثناء الحديث)
شيري : ربنا يخليكي ليا يا امي بس على فكرة انا ما تعبتش لوحدي انتي كمان تعبتي معانا أنا و دينا و سوسن .
( يخرجون و يدخل راضي و زوجته سوسن )
راضي : عينيكي عاملة ايه يا حبيبتي بعد العملية .
سوسن : نشكر ربنا يا راضي الحمد لله و أنا متشكرة جداً يا حبيبي علشان اللي عملتهولي ده كله ربنا يخليك ليا . (تدخل دينا اثناء كلامهم )
دينا : ايه الحب اللي بيتدلق منكم ده الدور و الباقي عليا انا من ساعة ما مراد اشتغل و هو اتشغل عني خالص وما بقاش يقولي كلام حب زي زمان . ( يدخل مراد أثناء الكلام )
مراد : و مين اللي قال كده يا حبيبتي هو انا ليا بركة الا انتي امال انا بس شغال و تاعب نفسي عشان مين ما هو علشانك انتي طبعا يا حبيبتي .
دينا : ربنا يخليك ليا يا حبيبي .
( يسمعون صوت في الخارج فيخرجوا بسرعة و يدخل عوف و زوجته )
عوف : الحمد لله يا عفاف اللي احنا رتبناله بإرادة ربنا حصل و طوبى للذين يسمعون كلام الله و يحفظونه
عفاف : نشكر ربنا يا عوف لانه حققلنا اللي احنا اتمنناه و صلحلنا اولادنا و زي ما الكتاب بيقول طوبى لي ان بقي من ذريتي من يبصر بهاء اورشليم
( يدخل اولادهم )
الكل : الف حمد لله بالسلامة نشكر ربنا انكم رجعتولنا بالسلامة .
عوف : المهم يا ولاد ما ننساش فضل ربنا علينا انه حطنا في التجربة و ادانا القوة اننا نقدر نخرج منها.
الكل : طوبى للرجل الذي يحتمل التجربة لانه اذا تزكى ينال اكليل الحياة الذي وعد به الرب للذين يحبونه
( يسود الظلام على المسرح و يتكلم ميشيل )
ميشيل : و دي الصورة المقلوبة اللي دلوقتي بقيت معدولة بعد ما كل واحد فينا قضى على نقطة الضعف اللي جواه زي الضعف و الكسل و التواكل و التشاؤم .. و أحنا خدنا الصورة اللي رسمتهالنا شيري و اللي كانت اول الطريق اللي مشينا عليه و اللي هي إن احنا لازم نقوم من القبر اللي مدفونين فيه زي ما ربنا و مخلصنا السيد المسيح ما قام من القبر وانتصر على الموت أحنا كمان انتصرنا على ضعفاتنا و حاولنا نتمثل بربنا و مخلصنا يسوع المسيح .
"لا غنى خير من عافية الجسم و لا سرور يفوق فرح القلب"
(يرفع الستار على منظر لبيت عوف ومشيل جالس بيكتب مزكرات على جنب و الام بنقى رز من الناحية التانيه )
ميشيل : فى بيت السيد الفاضل عوف بك كعب الغزال موظف بالدرجة السابعة وبيقبض مبلغ و قدره 125 والحمد لله مكفينا ومشبعنا ومش مخلينا عايزين حاجه و واللى بيفضل ممكن نحوش منه او نتفسح بيه .. فى ذات يوم من يوميات بيتنا العامر فى حارة باعوضة عضت الكلب .. هى اسمها كده مافيش داعى للاستغراب .. كنت قاعد على جنب بكتب مزكراتى وماما عفاف قاعده الناحيه التانيه بنقى الرز وبصراحه امى انسانه عظيمه وحازمه جدا
(يدخل مراد وفى يده قميص)
مراد : ماما القميص ده ماتغسلش ليه؟
عفاف : ما البركه فى دينا مراتك
مراد : ايه ده ياماما عايزه دينا .. دينا هانم بنت بهلول بك المعزاوى اصغر تجار المعيز .. تغسل.. ده كلام ؟
عفاف : هات ياحبيبى .. هو انا عندى كام مراد .. ولو عندكم اى غسيل تانى هاته وانا اخلصهلكم
مراد : ربنا مايحرمكيش منى ابدا (يذهب)
ميشيل: حازمه جدا .. مراد ده اخويا ماشاء الله عاطل و متجوز واحده اسمها دينا من اعيان كفر البراغيت ..
(تدخل دينا)
دينا : اف اف اف .. مش معقول الحر ده .. ماتركبو تكييف
مراد : منين بس يا روحى ..
دينا : من عند بتاع التكييف
مراد : مش قاصدى .. قصدى منين نجيب الفلوس
دينا : من اونكل عوف
مراد : انت عارفة لو كان بابا هنا وسمع الكلام ده كان زمانه حدفنا فى الشارع
دينا : ليه هو احنا بنطلب حاجه غلط .. طانط عفاف
عفاف: نعم يا عيون طنطك عفاف
دينا : ابقى قولى لأونكل عوف يجيبلنا تكيف .. اصل ببا طول عمره مكيف البيت كله
عفاف : وماله نجيب تكيف .. هو انا عندى كام دينا.. انت بس تؤمرى واحنا ننفذ
دينا : ربنا مايحرمكيش مننا
مراد : ممكن يلا بينا بقى احسن اتأخرنا
دينا : اوووه صحيح كنا هاننسى ميعاد اللعب .. هانلعب ايه النهارده
مراد : ممكن طاوله او السلم و التعبان
دينا : خلاص نديها عشرتين كوتشينه .. يلا بينا (يذهبا)
عفاف : ربنا يهنيكم ببعض كمان وكمان
( يدخل راضى وسوسن العامشه لابسه نظارة قعر كوبايه)
راضى : صباح الخير يا امى
عفاف : صباح النور يا حبيبى
سوسن : هاتى عنك يا طانط .. انا بعرف انقى الرز
راضى : ماتديهاش حاجه يا ماما .. احسن ترمى الرز وتسيب الزلط
سوسن : قصدك ايه يا سى راضى .. قصدك انى عامشه
راضى : ماتقوليش كده احسن العمش يزعل .. قصدى ان الدكتور قالك بلاش مجهود زياده على عينك
سوسن : خايف على يعنى
راضى : طبعا يا حياتى
عفاف : طبعا انت فى قلبه قاعده متربعه .. اسألينى انا الواد راضى ده واد جنتله طول عمره راضى وساكت
راضى : ماتحرجنيش بقى يا ماما
سوسن : بما انك خايف على وبتحبنى بالشكل ده .. جيبلى لنسز
راضى : اه وحياتك يا ماما كلمى بابا يجيب جوزين لنسز .. عشان يرحمنى من المنظر ده ( يمسك النظاره بتاعتها)
سوسن : وماله المنظر ده
راضى : انا خايف عليكى يا حياتى خايف من كتر تقل النظارة على منخيرك يقطعهالك .. ويبقى لاعنين ولا مناخير .. ساعتها بقى هاحس انى بقضى الباقى من حياتى مع كائن فضائى
سوسن : عاجبك كده يا طانط
عفاف : الولد عنده حق . ماغلطش
سوسن : بقى كده .. طيب انا غضبانه عليك يا راضى يا بن عفاف الى الابد
(تذهب)
راضى : سوسن بلاش تغضبى على .. استنى بس ياسوسن(يجرى وراها)
عفاف : بيجرو ورا بعض زى العصافير .. ربنا يحميهم
ميشيل :ده بقى راضى اخويا .. برضه عاطل .. نص كلامه حلو والنص التانى دب ومراته سوسن اعظم خياطه ومصممة ازياء ماحصلتش بس برضه عاطله مانعرفش ليه .. مع انها اجدع واحده تفصل قماش ننفض بيه
(تدخل شيرى وزوجها حلقوم وام حلقوم )
شيرى : اسمع يا حلقوم .. انا مابقتش طايقاك
حلقوم : بقى كده ..
ام حلقوم: اضربها يا واد .. مالك كده خايب ..
شيرى : اسمع كلام امك يا حلقوم عشان يبقى اخر يوم فى عمرك
ام حلقوم : سيبلى الطلعه دى ياواد ..(تشمر)
عفاف: فيه ايه بس ياولاد ايه اللى جرى
حلقوم : بنتك يا طنط طول الوقت بتضحك .. وانتى عارفه ان انا وامى مابنحبش لاالضحك ولا التفائل
ام حلقوم : ايامنا كلها سوده عقبال عندكم
شيرى : يا ماما انا مستعده استحمله على عينى وراسى انما امه دى ماحدش يطيقها
ام حلقوم : ليه يا حبيبتى .. قاعده على دماغك ولا يمكن قاعده على دماغك
عفاف : لا يابنتى عيب كده حد يقول كده على حماته ..
شيرى : دى حاشره نفسها فى اللى مالهاش فيه .. مش عارفه اتكلم مع حلقوم نص كلمه .. كل مانتكلم الاقى ودنها مرميه فى النص
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
حلقوم : كده برضه زعلتى ماما ..
عفاف : مالكيش حق يا بنتى .. حبى على راس حماتك عيب كده
شيرى : حقك على .. ماتزعليش (تبوس راسها)
حلقوم : يلا بقى ندخل كلنا الاوضه ونعيط وننكد على بعض بمزاج .. ( يذهبو)
ميشيل : دى بقى اختى شيرى وجوزها حلقوم النكدى وهو كمان عاطل ومعاه امه نكبه .. ده اسمها مش صفة.. عايشه معاه قهر طول النهار والليل نواح ونكد على الصغيره و الكبيرة ..
(يدخل عوف ومعاه بطيخه)
عوف : مساء الخير ..
عفاف : يسعد مساك يا سى عوف
عوف : انا كنت سامع دوشه وانا جاى من اول الحاره ..
عفاف : مانت عارف حكايات كل يوم
عوف : قصدك الهم بتاع كل يوم
عفاف : ياخويا ربنا يخليك ليهم ..
عوف : يخلينى ؟!.. انا عايز ياخدنى عشان استريح من الوش اللى انا فيه ده
عفاف : ماتقولش كده ربنا يديك طول العمر
عوف : لحادة امتى هانفضل عايشين بالمنظر ده .. كلهم قاعدين بروطات وحاطين ايدهم فى الميه البارده .. مش دريانين بحاجه
عفاف : وطى صوتك ياراجل احسن حد يسمعك
عوف : ياريت يسمعو ويخلو عندهم دم ويتلحلحو شويه ..
عفاف : روق كده انا شايفه كده زى مايكون قبضت
عوف : قبضت ياستى
عفاف : ادوك العلاوه
عوف : اهه قدامك اهه (يشير على البطيخة)
عفاف : ايه ده بطيخه ؟!
عوف : امال فكرك العلاوه هاتكون ايه .. دا انا فاصلت مع الراجل بتاع البطيخ لحادة ما كان عايز يدينى فلوس فوق البطيخه .. كل ده علشان مامسش المرتب
عفاف : ربنا مايحرمناش من دخلتك علينا بالبطيخه
ميشيل : ده بقى الكنج .. بابا عوف .. راجل بياخد فوق دماغه وساكت .. راجل ماحصلش .. وحمال اسيه بشكل ..
(يدخل كل اللى فى البيت .)
عوف : هلو هلو .. خير ايه التجمع الغير عادى ده
مراد : بابا .. عايز فلوس عشان اجيب تكييف عندى فى الاوضه عشان دينا مابتحبش الحر ..
دينا :وبعدين ببا طول عمره مكيف البيت عندنا كله
راضى : تكييف ايه وكلام فارغ ايه .. اتوسل اليك يا بابا يا اجمل اب فى الدنيا عايز فلوس اجيب جوز لنسز لسوسن بدل الفاترينه اللى على وشها دى .. يرضيك المنظر ده .. شويه شويه ادور اشحت بيها
سوسن : ايوه لازم النسز عشان ماحدش يقولى يا عامشه
حلقوم : لا لنسز ولا تكيف .. بلاش الرفاهيه دى .. انا عايز فلوس عشان اهد البلكونه واعملها اوضه عشان ماما ..
ام حلقوم : ايوه عشان انكد على نفسى فيها براحتى ..
شيرى : ايوه يابابا ريحنى منها ومن نكدها
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
حلقوم : كده برضه يهون عليك زعل ماما
(تداخل اصوات)
مراد : تكييف لدينا
راضى : لنسز لسوسن
حلقوم : اوضه عشان امى
سوسن : ايوه لازم النسز عشان ماحدش يقولى يا عامشه
دينا : ببا طول عمره مكيف البيت عندنا كله
شيرى : ايوه يابابا ريحنى منها ومن نكدها
مراد : تكييف لدينا .. دينا لتكييف
راضى : لنسز لسوسن .. سوسن للنسز
حلقوم : اوضه عشان امى .. امى عشان اوضه
ام حلقوم : (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك .. اظاهر كده ان وجودى غير مرغوب فيه
عوف : (ينفجر فيهم) بس كفايه بقى .. كفايه ايه انتو ماعندكوش دم .. ارحمونى بقى حرام عليكم .. حرام اعمل ايه يا ناس اعمل ايه .. قاعدين حاطين ايديكم فى الميه البارده وكل واحد فيكم عمال يجرى ورا تفاهات ..فاكرين انى قاعدلكم على بنك .. انا هاوجع دماغى ليه انا هاسيبهالكم مخضرة (يذهب)
عفاف : استنى استنى ياراجل .. جننتولى الراجل ربنا يسامحكم (تذهب وراه) استنى استنى يا راجل
الكل
يخبطو كف على كف ) هو زعل كده ليه ؟ (يتفرقو مستغربين) المشهد الثانى
ميشيل : (بيكتب) مع مرور الوقت الحياه فى البيت اصبحت لا تطاق طلبات كترت والحياه بقت غاليه نار وطبعا تقل الحمل على بابا وبعد تفكير طويل وصل للحل اللى فيه الفيتامين كله
(يدخل عوف )
عفاف : ماتروق كده يا عوف .. هو ايه اللى كان حصل يعنى
عوف : عيب عليكى لما تسألى سؤال زى ده .. المرتب بيخلص يوم 1 فى الشهر انا مطالب انى اصرف على القبيله دى ب125 جنيه ده كلام جنان
عفاف : ماتشوفلك شغلانه بعد الظهر
عوف : ماعدش عندى حيل انى اشتغل شغل تانى ..
عفاف : طب والحل ايه
عوف : الحل الوحيد اننا نسيبهم مده وقدرها ونشوف هايعملوا ايه
عفاف : وهانروح فين
عوف : عندنا فى البلد طبعا
عفاف : وهايهونو عليك تسيبهم كده
عوف : ( يتجها اقصى اليسار) شوفى يا عفاف .. انا عايز اقولك حاجه مهمه .. عشان الدهب يبقى نقى لازم يتحط فى النار .. ومش اى نار نار شديده .. ربنا نفسه بيدي للشخص اللى بيحبه تجربه او محنه ومن نار التجربه دى بيخرج انسان نقى .. زى ابراهيم ابو الاباء زمان واللى حصل معاه (ثبات)
(يدخل من اقصى اليمين مراد وساحب فى ايده مشيل )
دينا : هاتعمل ايه يا ابراهيم
مراد : ابدا خارج انا واسحق نشم شوية هوا ونضرب كوبايتين عصير قصب من عند فرغلى
دينا : طب ماتنساش تبقى تجيبلى معاك .. كارت شحن وعيش فينو
مراد : انت تؤمرى يا ساره ..سلام (يتجه الى المنتصف)
عوف : ربنا حط ابراهيم فى اختبار صعب وطلب منه انه يقدم ابنه اسحق اللى استناه طول عمره ذبيحه ومن غير نقاش قرر تنفيذ امر ربنا
مراد : معلش يا اسحق .. هارد لك .. مش بايدى
ميشيل : انا عارف ان دى ارادة ربنا .. نفذ بس بالراحه على احسن اتعور
مراد : ( يرفع السكينه يرن الموبايل ) الو ايوه يا ساره ..
دينا : بقى كده برضة تضحك على يا ابراهيم
مراد : ايه اللى حصل بالضبط
دينا : انت عارف انت عملت ايه بالضبط
مراد : فهمينى ايه اللى حصل
دينا : انت كذبت على وقلتلى انكم هاتشربو عصير من عند فرغلى
مراد : طب ايه المشكله
دينا : فرغلى بيقفل النهارده
مراد : شوفى بقى من الاخر كده .. انا هادبح اسحق ابننا عشان ربنا امرنى بكده .. فانا هاخلص واجى على طول تكونى عملتى الكيكه اللى بحبها اتفقنا
دينا : اتفقنا يلا باى ..
ميشيل : بابا اعمل الموبايل سايلنت عشان مانتعطلش تانى
مراد : خلاص يا حبيبى هو فصل شحن اصلا .. يلا ها (يرفع السكينه ويثبت)
عوف : وطبعا ربنا لحقه قبل مايعمل حاجه .. (يذهب مراد وهو حاضن فى ايده مشيل ) واداه خروف يدبحه بدل اسحق ومن هنا عرف ابراهيم اول ملامح للخلاص من التجربه دى اصبح ابراهيم ابو الاباء .. من النار خرج الدهب النقى .. بلاش ابراهيم عندك يوسف مثلا حياته كلها كانت نار ومحن اخواته باعوه لناس والناس دول باعوه لفوطيفار
(يدخل راضى و حلقوم)
حلقوم : اسمع يا يوسف .. اللى اوله شرط اخره نور وقد انذر من ازعر .. الضحك ممنوع الهزار ممنوع التفاؤل ممنوع لازم تعرف انك هاتفضل كده لحاده ماتموت او تموت مراتى .. مفهوم
راضى : مفهوم يا ريس فوطيفار
حلقوم : كل يوم لازم تطوق العربيه السوده بتاعتى من بره ومن جوه مفهوم
راضى : هاخليهالك زى الفل
حلقوم : ماتجبش سيرة الفل تانى عشان الفل ابيض وانا مابحبش
راضى : حقك على هاخليهالك سودة سواد منيل بنيله .. انت تؤمر يا ريس
حلقوم : انا رايح اعمل انترفيو فى اوراسكوم
راضى : ايه اوراسكوم ده ملك جديد
حلقوم : لا دى الشركه المسؤله عن بناء الاهرامات و المعابد
راضى : هو حضرتك مش عاجبك الشغل هنا ولا ايه
حلقوم : اصل انا بشتغل هنا فى الصيف بس .. انت هاتصاحبنى ولا ايه شوف شغلك
راضى : حاضر حاضر يا ريس فوطيفار
عوف : التجربه شدت اكتر على يوسف بسبب مرات فوطيفار
( تدخل سوسن العمشه )
سوسن : خد بايدى لو سمحت
راضى : اتفضلى
سوسن : انت مين
راضى : انا يوسف شغال هنا جديد
سوسن : اوووه بجد (تسبسب شعرها وترفعه لفووق )
راضى : فيه ايه هو حضرتك مصدعه ولا حاجه .. اجيبلك قرص ريفو
سوسن : انت بالنسبه لى اكبر من 100 قرص ريفو .. ( باصه الناحيه التانيه) صباح الكيتوفان يا قمر
راضى : احنا هانكذب بقى هو انت شايفه حاجه اساسا
سوسن : مالك بتصدنى كده ليه .. هو انا وحشه .. طب دا سيدك فوطيفار حفى ورايا حفى لحاده ماوفقت عليه .. وانت يا عبد بتنطط على ايه
راضى : طب يلا يا شاطره بيندهولك بره
سوسن : بقى كده يا يوسف .. حاضر انا هاوريك
راضى : انت باصه فين اساسا .. خدى الفوطه دى ولمعى الفترينه دى عشان تشوفى نفسك على حقيقتك .. بعد اذنك (يذهب)
سوسن : (تمسك الفوطه ) الحقووونى .. ياهوووه يوسف الحرامى خطف طبق اللحمه من قدامى اعدموه اعدموه فورا .. فوطيفار الحقنى ( تتشحتف وتذهب)
عوف : وماصدقت ما ثوب يوسف وقع فى ايدها واتهمته بانه خان سيده فوطيفار.. ده موقف من مواقف كتيره وتجارب كتيره لحاده ما اصبح يوسف الرجل التانى فى مصر .. من النار خرج الدهب
عفاف : انت كلامك صح احنا فعلا لازم نسيبهم يتبهدلو شويه .. جايز الصور المقلوبه تتعدل .. يلا بينا (يذهبا)
ميشيل : (بيكتب) صور مقلوبه بالكلمه دى اخدو القرار الصح وسابو البيت يخبط يقلب ونشوف ايه اللى حصل ...
(الكل يدخل للمسرح )
راضى : جعان جعان ياخونا ..
سوسن : هانعمل ايه دلوقت عصافير بطنى بتصوصو
مراد : المطبخ مافهوش اكل
دينا : البيت يهرب منه الفار
حلقوم : دى حاجه نكد على الاخر
شيرى : انا حاسه اننا قاعدين فى صحراء
ام حلقوم : ايوه كده لازم تتشأمو على الاخر .. ياسلام بقى لو شوية نكد بقى وعكننه ونعيط كلنا تبقى العيشه مقرفه بجد
ميشيل : (يدخل بالقهوة ) القهوه يا جماعه
راضى : انت جبت القهوه دى منين
مراد : انطق اتكلم
حلقوم : اكيد حمايا العزيز ساب معاك حاجه كده ولا كده
الكل : انطق جبتها منين
ميشيل : يا جماعه اسمعونى هاقولكم على كل حاجه .. بابا كان سايب معايا حوالى 50 جنيه رحت جبت بيهم شاى وقهوه عشان نعرف نفكر هانعمل ايه
الكل : حرام عليك
دينا : كان زمانهم دلوقت نفعونا
سوسن : على الاقل كنا جيبنا بيهم اكل
شيرى : او صرفنا منهم جزء صغير والباقى كنا شيلناه
راضى : معاكى حق .. كانو ينفعوا لو حد مننا تعب
مراد : هانجيب منين مصاريف دكتور ودوا
حلقوم : وياسلام بقى لوحد فيكم مات .. مصاريف خرجه ودفنه وعزاء
ام حلقوم : بس بس ياواد فكرتنى بالمرحوم (تعيط وتتشحتف) آآآآآآ .. الله يرحمك يابو حلقوم .. اتخطفت بدرى بدرى وسيبتنى اتبهدل من بعدك
الكل : (يعيط) آآآآآآآآآآآآ
ميشيل : انتو هاتنوحو .. اقعدو اشربو القهوه ونفكر فى حل
شيرى : لازم نشربها دول 50 جنيه مش لعبه
الكل : (يجلسون ويشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
راضى : الظاهر كده ان مافيش حل
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
مراد : عشان نقدر نعيش لازم يكون فيه خطوة ايجابية
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
حلقوم : (يعطس) مافيش فايده .. انا لما بعطس بعرف اننا مقبلين على ايام سوده
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
دينا : هو فيه اسود من كده ..
سوسن : انا مع كلام مراد .. لازم يكون فيه خطوة ايجابيه فى حياتنا
الكل : (يشربو بق من القهوه فى نفس واحد)
شيرى : الحل اننا لازم نشتغل ونقوم من القبر اللى مدفونين جواه ده
الكل : (يشربو بق طوييييل من القهوه فى نفس واحد ويضعوا الفناجين على الترابيزه)
مراد : نشتغل ايه يا فالحه
راضى : شايفه الشغل مقطع بعضه
حلقوم : انا عن نفسى ممكن اشتغل مع ايوب الحانوتى اللى فى اول الحاره .. بس بشرط انا ماليش دعوه بحد فى البيت انا ملزم بمراتى وامى وبس
ام حلقوم : روح يابنى ربنا يجعلك فى كل خطوة جنازه
شيرى : اهه كده يا حلقومتى يا حياتى
حلقوم : بس بقى امى قاعده عيب
مراد : واحنا هنستنى ايه يا راضى .. لازم نعمل حاجه
دينا : ماهو لازم تشتغلو والا هالم هدومى واقعد عند بابا
سوسن : وانا نفس الحكايه
راضى : امرنا لله .. الصورة بقت مقلوبه (الكل يذهب)
ميشيل : الصورة بقت مقلوبه .. لما الصوره المقلوبه تتعدل بتبقى صوره مقلوبه والصوره المعدوله لما تتقلب برضه بتبقى صوره مقلوبه .. الصوره الوحيده اللى صح هى الصوره اللى رسمتهلنا شيرى لما قالت الحل اننا لازم نقوم من القبر اللى مدفونين جواه .. زى المسيح لما قام من الموت هى دى الصوره الصح لكل واحد فينا صورة المسيح القائم منتصر على الموت .. لازم ننتصر على الكسل والتواكل و التشاؤم..... لا تحزنوا لان فرح الرب هو قوتكم... و بعد فترة تعالوا شوفوا ايه اللي حصل . (يدخل حلقوم و أم حلقوم بتقرأ في الإنجيل )
حلقوم : صباح الخير يا أمي .
أم حلقوم : (ترشم الصليب و تغلق الإنجيل ) صباح الفل و الهنا يا حلقوم عملت ايه في الشغل النهاردة يا حبيبي .
حلقوم : الحمد لله يا امي الشغل كان كويس و صاحب الشغل كان مبسوط مني على الأخر أمال فين شيري يا امي .
أم حلقوم : شيري .. يا عيني على شيري دي من الصبح تاعبة نفسها في شغل البيت من أكل لتنظيف . ربنا يباركلك فيها يا أبني و نعمة الزوجة . ( تدخل عليهم شيري اثناء الحديث)
شيري : ربنا يخليكي ليا يا امي بس على فكرة انا ما تعبتش لوحدي انتي كمان تعبتي معانا أنا و دينا و سوسن .
( يخرجون و يدخل راضي و زوجته سوسن )
راضي : عينيكي عاملة ايه يا حبيبتي بعد العملية .
سوسن : نشكر ربنا يا راضي الحمد لله و أنا متشكرة جداً يا حبيبي علشان اللي عملتهولي ده كله ربنا يخليك ليا . (تدخل دينا اثناء كلامهم )
دينا : ايه الحب اللي بيتدلق منكم ده الدور و الباقي عليا انا من ساعة ما مراد اشتغل و هو اتشغل عني خالص وما بقاش يقولي كلام حب زي زمان . ( يدخل مراد أثناء الكلام )
مراد : و مين اللي قال كده يا حبيبتي هو انا ليا بركة الا انتي امال انا بس شغال و تاعب نفسي عشان مين ما هو علشانك انتي طبعا يا حبيبتي .
دينا : ربنا يخليك ليا يا حبيبي .
( يسمعون صوت في الخارج فيخرجوا بسرعة و يدخل عوف و زوجته )
عوف : الحمد لله يا عفاف اللي احنا رتبناله بإرادة ربنا حصل و طوبى للذين يسمعون كلام الله و يحفظونه
عفاف : نشكر ربنا يا عوف لانه حققلنا اللي احنا اتمنناه و صلحلنا اولادنا و زي ما الكتاب بيقول طوبى لي ان بقي من ذريتي من يبصر بهاء اورشليم
( يدخل اولادهم )
الكل : الف حمد لله بالسلامة نشكر ربنا انكم رجعتولنا بالسلامة .
عوف : المهم يا ولاد ما ننساش فضل ربنا علينا انه حطنا في التجربة و ادانا القوة اننا نقدر نخرج منها.
الكل : طوبى للرجل الذي يحتمل التجربة لانه اذا تزكى ينال اكليل الحياة الذي وعد به الرب للذين يحبونه
( يسود الظلام على المسرح و يتكلم ميشيل )
ميشيل : و دي الصورة المقلوبة اللي دلوقتي بقيت معدولة بعد ما كل واحد فينا قضى على نقطة الضعف اللي جواه زي الضعف و الكسل و التواكل و التشاؤم .. و أحنا خدنا الصورة اللي رسمتهالنا شيري و اللي كانت اول الطريق اللي مشينا عليه و اللي هي إن احنا لازم نقوم من القبر اللي مدفونين فيه زي ما ربنا و مخلصنا السيد المسيح ما قام من القبر وانتصر على الموت أحنا كمان انتصرنا على ضعفاتنا و حاولنا نتمثل بربنا و مخلصنا يسوع المسيح .
"لا غنى خير من عافية الجسم و لا سرور يفوق فرح القلب"